Data Domain: Konfigurowanie agregacji łączy

Konfigurowanie agregacji łączy

STRESZCZENIE

Użycie funkcji agregacji łączy w DDOS może spowodować wzrost przepustowości, jednak w zależności od kilku czynników może spowodować odwrotny skutek. Celem tego artykułu jest pomoc w określeniu i zaimplementowaniu odpowiedniej konfiguracji agregacji łączy. W systemie operacyjnym DD, ponieważ metody uczestnictwa portów dynamicznych, takie jak PAGp i MLT nie są obsługiwane, ważne jest, aby statycznie skonfigurować porty LAG na przełączniku.

DOTYCZY

Wszystkie wersje systemu operacyjnego DD obsługujące funkcję agregacji łączy

ROZWIĄZANIE

Określenie odpowiedniej agregacji łączy:

Poniżej znajduje się to, co należy wziąć pod uwagę przy próbie podjęcia decyzji o agregacji. Jeśli agregacja nie jest wymagana, rozważ przejście w tryb failover. W związku z tym ostatnim wyborem jest tryb failover jako alternatywa dla agregacji.

Implementacja funkcji agregacji i przełączania awaryjnego łącza Data Domain

• Round Robin i
• Zrównoważony-xor (konfiguracja ręczna po obu stronach)
• LACP (począwszy od 5.0 dla 1 Gb i 5.1 dla 10 Gb)

• Warstwa 2 lub
• Warstwa 3+4
• Warstwa 2+3 (począwszy od wersji 5.0)

• veth0 powiedział:
• veth1 powiedział:
• veth2 powiedział:
• veth3 powiedział:

Przed użyciem agregacji należy utworzyć interfejs wirtualny. Można to zrobić, uruchamiając następujące polecenie:

net create virtual <veth#>

Przykład:

net create virtual veth0

Po utworzeniu interfejsu wirtualnego do grupy agregacji można dołączyć dowolne z dostępnych łączy fizycznych (eth0, eth1, eth2 itd.). Dopiero niedawno zezwolono na dodawanie łączy pokładowych (eht0 i eth1). Starsze instalacje oprogramowania Data Domain mogą nie zezwalać na agregację tych dwóch łączy. 

Aby określić agregację interfejsów eth2 i eth3 w interfejsie wirtualnym veth0, należy użyć jednego z następujących poleceń:

net aggregate add veth0 mode round-robin interfaces eth2 eth3

Pierwszy pakiet sieciowy wysłany do veth0 zostanie przekazany do jednego z interfejsów, a następny do drugiego.

Wysyłanie pakietów odbywa się naprzemiennie między interfejsami, dopóki nie ma więcej pakietów lub połączenie nie powiedzie się.

Jeśli eth3 utraci połączenie fizyczne, wszystkie pakiety są wysyłane przez eth2 do momentu przywrócenia łącza eth3.

Aby było to skuteczne, druga strona sieci musi być również skonfigurowana jako metoda karuzelowa. W przypadku połączenia bezpośredniego (jedynej topologii zalecanej dla algorytmu karuzelowego) serwer mediów musi mieć możliwość skonfigurowania (i obsługi) działania okrężnego.

net aggregate add veth0 mode xor-L2 interfaces eth2 eth3

Zastosowana agregacja byłaby zrównoważona:xor.

Pakiety są rozdzielane między eth2 i eth3 na podstawie XOR źródłowego i docelowego adresu MAC.

Ponieważ istnieją tylko dwa łącza do zagregowania, najniższy bit jest używany do określenia interfejsu, który ma być używany dla pakietu.

Jeśli wynik wynosi 0, wybierany jest jeden interfejs. Jeśli wynik wynosi 1, używany jest drugi interfejs.

Aby pakiety zostały rozłożone na dwa łącza, dane muszą zostać wysłane do więcej niż jednego miejsca docelowego. Adresy MAC miejsca docelowego muszą być różne w taki sposób, aby wyniki XOR dawały inny numer.

Oznacza to, że jeden adres musi być nieparzysty, a drugi parzysty.

Jeśli istnieją trzy łącza, które są zagregowane, wynik XOR jest dzielony na trzy sposoby. Muszą istnieć co najmniej dwa serwery mediów z nieparzystymi i parzystymi adresami MAC, aby w ogóle uzyskać agregację. Ogólnie rzecz biorąc, tej agregacji nie należy używać z mniej niż czterema serwerami mediów.

net aggregate add veth0 mode xor-L3L4 interfaces eth2 eth3

Agregacja użyta za pomocą tego polecenia będzie również zrównoważona-xor.

Eth2 i eth3 dystrybuują pakiety za pomocą XOR źródłowych i docelowych adresów IP oraz numerów portów.

Wynik podaje liczbę, w której najniższy bit jest używany do określenia, którego łącza użyć do wysłania pakietu.

Parzysty wynik przechodzi nad jednym, a nieparzysty wynik nad drugim. W przypadku trzech linków wynik jest dzielony przez 3, a pozostała część określa, którego interfejsu użyć.

Ta agregacja byłaby używana, gdy istnieje wiele połączeń (istnieje jedno połączenie na strumień) lub wiele serwerów mediów lub jedno i drugie.

Jest to tryb z wyboru dla Data Domain, ale niektóre przełączniki nie obsługują tego typu mieszania.

net aggregate add veth0 mode LACP hash xor-L3L4 interfaces eth4a eth4b

Agregacja użyta z tym poleceniem będzie również lacp-xor.

Eth2 i eth3 dystrybuują pakiety za pomocą XOR źródłowych i docelowych adresów IP oraz numerów portów.

Sterowanie przepływem danych odbywa się zgodnie z tym samym mechanizmem, który jest używany w trybie zrównoważonym. Wyjątkiem jest to, że dodaje protokół sterowania do monitorowania interfejsów przy minimalnym zautomatyzowanym administrowaniu interfejsem, w tym lepszym wykrywaniu awarii interfejsu.

Wykrywanie wykracza poza wykrywanie utraty nośnej do wykrywania zdolności do wysyłania i odbierania danych.

Bicie serca może być wysyłane co sekundę lub co 30 sekund (domyślnie). Interwał określa, jak szybko wiązanie wykrywa, że łącze nie komunikuje się i przestaje korzystać z interfejsu. Raz na 30 sekund jest mniej inwazyjne, ale oznaczenie łącza jako wyłączonego trwa dłużej, a podczas oczekiwania mogą wystąpić przekroczenia limitu czasu połączenia.

net failover add veth0 interfaces eth2 eth3

Nie jest to agregacja, ale polecenie zgrupuje interfejsy eth2 i eth3 w celu przełączenia awaryjnego.

Obsługiwany jest tylko jeden typ trybu failover. Jeśli aktywne łącze fizyczne zniknie, dane zostaną wysłane do drugiego łącza fizycznego.

Aktywny interfejs jest określany przez to, które łącze pojawi się jako pierwsze podczas konfiguracji.

To jest niedeterministyczne. Zależy to od kilku czynników, takich jak aktywność przełącznika, aktywność sieciowa oraz to, który interfejs jest wywoływany jako pierwszy, gdy są włączone.

Aktywny interfejs można określić, określając jeden z łączy jako podstawowy.

Podstawowy interfejs jest zawsze ustawiony jako aktywny, jeśli jest WŁĄCZONY i URUCHOMIONY.

Konfiguracja i włączenie interfejsu wirtualnego.

Po utworzeniu interfejsu wirtualnego (i przypisaniu metody agregacji) interfejs musi być skonfigurowany z adresem IP (i maską podsieci) i włączony. W tym celu można użyć następującego polecenia:

net config <veth#> <IP address> netmask <subnet address> up

Przykład:

net config veth1 192.168.192.168 netmask 255.255.255.0 up