Article Number: 000132092
Er is geen informatie over de oorzaak beschikbaar.
Naamgeving en gebruik van apparaten begrijpen is essentieel om Ubuntu Linux vakkundig te kunnen installeren en gebruiken. De naamgeving is veranderd en geëvolueerd in de vele versies van Linux die voortdurend worden aangeboden naarmate de technologie verandert.
Dit is helaas niet te vergelijken met de manier waarop Windows en Apple de apparaten op hun systemen benoemen en gebruiken. Er zijn wel enkele overeenkomsten met Google's Android.
Linux begon door elk apparaat een naam te geven en vervolgens een positie en als laatste een partitie.
Onder Linux was de oorspronkelijke naamgeving:
GRUB veranderde de conventie door de toevoeging van een partitie beginnend bij 0.
De basisnaam voor een (E) IDE-beheerde schijf is dev/hd? ? staat voor één letter. Voor GRUB is dit gelijk aan hd? ? staat voor positie 1 tot en met 4.
De naamgeving van de apparaten is eenvoudig. Als u het eerste voorbeeld hieronder volgt, geeft het eerste deel de apparaatnaam hd aan en het tweede deel a de positie.
De partities een naam geven is heel eenvoudig. U koppelt een getal aan het toepasselijke apparaat. Kijk hieronder voor sommige partities op dev/hda
In GRUB2 werd de conventie gewijzigd door de 0 uit de naamgevingsconventie te halen. Dit betekent dat alles begint bij 1.
De basisnaam voor een (E)IDE-beheerde schijf is dev/hd? ? staat voor één letter. In GRUB2 is dit gelijk aan hd? ? staat voor positie 1 tot en met 4.
De naamgeving van de apparaten is eenvoudig. In het eerste voorbeeld hieronder is het eerste gedeelte de apparaatnaam hd en geeft het tweede deel de positie a aan.
De partities een naam geven is heel eenvoudig. U koppelt een getal aan het toepasselijke apparaat. Kijk hieronder voor sommige partities op dev/hda
Met de komst van SATA-schijven is de conventie veranderd en harde schijven worden nu meestal sda genoemd in plaats van hda. sd staat voor serial drive (seriële schijf).
Een partitietabel toont de partities van de harde schijf of andere storage-apparaten. Er zijn twee standaarden voor de indeling van de partitietabel:
Master Boot Record (MBR) - MBR, ook bekend als MS-DOS. Dit kan de originele standaard worden genoemd. MBR is nog steeds de meest gebruikte partitietabel en heeft twee grote beperkingen
Er kunnen niet meer dan vier hoofdpartities worden aangemaakt. Dit soort partities heten primaire partities.
Een partitie mag niet groter zijn dan 2 TB.
GUID Partition Table (GPT) - GPT kwam veel later. Hoewel de MBR nog steeds in gebruik is, hebben de beperkingen aanleiding gegeven voor het ontwikkelen van GPT. GPT heeft die twee beperkingen van MBR niet. U kunt meerdere primaire partities maken en de schijfgrootte kan groter zijn dan 2 TB.
Het eerste dat u moet weten, is dat Linux geen C-schijf en E-schijf heeft. U ziet doorgaans iets dergelijks: /dev/sda, /dev/sdb, /dev/sdc, , enzovoort. dev staat voor 'device'. sd staat voor Small Computer System Interface (SCSI) mass storage-driver.
Als u een besturingssysteem wilt installeren op een harde schijf, moet u die splitsen in afzonderlijke storage-eenheden. Deze storage-eenheden worden partities genoemd. Onder MBR, de standaardinstelling op vrijwel alle Linux-distributies, zijn er drie verschillende soorten partities: primaire, uitgebreide en logische. Met MBR wordt elke partitie die niet expliciet is gemaakt als een uitgebreide of logische partitie, een primaire partitie. Alle niet-toegewezen ruimte wordt weergegeven als Vrij. Ook al is die ruimte 'vrij', dan kunt u die zo toch niet gebruiken. Wat het systeem betreft, bestaat vrije ruimte pas als deze is gepartitioneerd.
Als u de maximale hoeveelheid partities hebt gemaakt en er nog vrije ruimte over is, is die ruimte onbruikbaar.
Door een partitie als uitgebreide partitie te markeren, is het mogelijk om onder die partitie vele andere partities aan te maken. Deze partities heten logische partities en er is eigenlijk geen limiet voor het aantal logische partities dat u kunt maken. Dit betekent dat u drie primaire partities en een uitgebreide partitie kunt hebben en van daaruit nog veel meer partities kunt maken.
Het grafische installatieprogramma van Ubuntu heet Ubiquity.
Er zijn twee functies toegevoegd die op andere Linux-distributies al enige tijd beschikbaar waren.
De twee functies zijn:
Ondersteuning voor het versleutelen van de hoofddirectory van een gebruiker bestaat al lang in Ubiquity, maar dan als een fysieke beveiligingstool. Met volledige Disk Encryption start het systeem niet op als niet het juiste schijfversleutelingswachtwoord wordt gebruikt. Telkens wanneer de computer opnieuw wordt opgestart, ziet degene achter de computer met volledige Disk Encryption een prompt.
LVM maakt het zeer eenvoudig om schijfruimte te beheren. Vooral als u het formaat van partities wilt wijzigen en een harde schijf aan het systeem wilt toevoegen. LVM heeft geen ingebouwde redundantie. Dit betekent bij een systeem met meerdere schijven dat u een probleem hebt als één schijf defect raakt. LVM werkt op dit moment alleen met het automatische schema.
Latitude, Vostro, XPS, Thin Clients, Fixed Workstations
05 Apr 2021
4
Solution