Kontrolery RAID bez pamięci podręcznej (lub z wyłączoną pamięcią podręczną) wymuszają oczekiwanie dodatkowego we/wy na zakończenie poprzedniego we/wy. Ponadto funkcje RAID narzucają znaczne obciążenie z powodu funkcji ochrony danych. Operacjom we/wy zapisu musi towarzyszyć kilka operacji we/wy odczytu, poza obliczeniami nadmiarowości (parzystość lub dublowanie). Zapisy w macierzy RAID 5 wiążą się z największym narzutem ze względu na konieczność wielokrotnego odczytu z każdego dysku przed zakończeniem zapisu.
Bez pamięci podręcznej wydajność zapisu macierzy może spaść do prędkości mniejszych niż wydajność zapisu standardowego portu SATA (około 30 MB/s). Włączenie pamięci podręcznej zapisu dysków twardych (Zasady zapisu pamięci podręcznej dysku) może zwiększyć wydajność zapisu, ale także zwiększa ryzyko utraty danych w przypadku utraty/wahań zasilania.
Kontrolery RAID z pamięcią podręczną (H730(P), H710(P), H700, PERC 6, PERC 5 itp.) mogą buforować dużą liczbę operacji we/wy, które mogą zostać obliczone i zapisane na odpowiednich dyskach w późniejszym czasie. Tryb RAID 5 zapewnia zazwyczaj wydajność na poziomie 100-150 Mb/s (lub wyższym) dla kontrolera z pamięcią podręczną, w zależności od liczby dysków w macierzy.
Ważne jest, aby pamiętać, że wydajność różni się w zależności od wielu czynników. Zastosowanie macierzy (przepustowość, zapisy, odczyty) może mieć znaczny wpływ na ogólną wydajność. Na przykład, w przypadku korzystania z kontrolera H310, wydajność może być zadowalająca przy niskim poziomie wykorzystania. Jednakże w miarę zbliżania się wykorzystania do progu maksymalnej przepustowości wydajność może znacząco spaść. Zmiana kontrolera na szybszy model z pamięcią podręczną prawie zawsze podnosi w znacznym stopniu wydajność wszystkich aspektów wykorzystania i zapotrzebowania.