Data Domain: Przewodnik po najlepszych praktykach dotyczących wirtualnej biblioteki taśmowej

Przewodnik po najlepszych praktykach VTL

ZASTOSOWANIE

Niniejszy dokument zawiera wytyczne dotyczące najlepszych praktyk mających na celu zapewnienie optymalnej wydajności wirtualnej biblioteki Data Domain Virtual Tape Library (VTL) w środowiskach kopii zapasowych, a także zapewnienie łatwego wsparcia i konserwacji produktu.

DOTYCZY

• Wszystkie systemy Data Domain
• Wszystkie wersje oprogramowania obsługujące VTL
• Protokół VTL
• Aplikacje do tworzenia kopii zapasowych innych firm („BA”), takie jak NetWorker, TeraSAM itd.

ROZWIĄZANIE

1. Podstawowe wytyczne dotyczące unikania niskiej wydajności:
   1. Bardzo ważne jest, aby upewnić się, że kwalifikator VTL został ukończony dla instalacji i zweryfikowany pod kątem prawidłowego działania. Częstym źródłem problemów jest korzystanie z nieobsługiwanych kart HBA, sterowników itd.
   2. Postaraj się, aby system Data Domain był zapełniony w mniej niż 85%. Czyszczenie systemu plików i inne operacje są szybsze i wydajniejsze, gdy system ma wystarczającą ilość wolnego miejsca na dysku do wykonania tych ważnych zadań.
   3. Spróbuj zaplanować uruchamianie czyszczenia systemu plików (nazywanego również odśmiecaniem pamięci lub czyszczeniem systemu plików) w czasie, gdy aktywne kopie zapasowe nie są uruchomione.
   4. Domyślny harmonogram czyszczenia systemu plików jest wystarczający w większości środowisk. Zapoznaj się z dokumentem „Tworzenie harmonogramu czyszczenia w systemie Data Domain: Najlepsze praktyki 12089”, aby lepiej zrozumieć ten proces. Jeśli nadal uważasz, że istnieje powód, aby zmienić domyślny harmonogram w celu częstszego uruchamiania czyszczenia systemu plików, skontaktuj się z pomocą techniczną Data Domain w celu omówienia problemu.
   5. Nie planuj replikacji tak, aby nakładała się na aktywne okno tworzenia kopii zapasowej VTL. Oba procesy wymagają znacznych zasobów i są wykonywane szybciej, jeśli są uruchamiane oddzielnie, a nie równocześnie.
   6. Nigdy nie należy stosować szyfrowania, multipleksowania, wstępnej kompresji ani deduplikacji po stronie klienta BA (czyli NetWorker, TeraSAM), ponieważ znacznie zmniejszają one współczynnik kompresji uzyskany w systemie Data Domain. Czynności te należy wykonywać wyłącznie w systemie Data Domain. Niektóre aplikacje do tworzenia kopii zapasowych domyślnie włączają te funkcje (to znaczy, że w przypadku HP Data Protector domyślnie włączona zostaje funkcja multipleksowania), dlatego sprawdź, czy wszystkie te funkcje są wyłączone dla danej aplikacji.
   7. Mimo że system Data Domain może oferować wyższe limity w opcjach konfiguracji (liczba strumieni, ograniczanie przepustowości, replikacja itp.), korzystanie z bardziej umiarkowanych konfiguracji często zapewnia najlepszą wydajność ogólną. 
   8. Pamiętaj, aby odczytać i zrozumieć wszystkie alerty z systemu Data Domain. Jeśli nie rozumiesz alertu, skontaktuj się z pomocą techniczną w celu uzyskania wyjaśnień.
   9. Nie używaj domyślnej puli do wszystkiego. Utwórz co najmniej jedną inną pulę i utwórz wszystkie taśmy w utworzonych pulach. Jeśli używasz funkcji replikacji (lub możesz korzystać z niej w przyszłości), ważne jest, aby utworzyć i używać od 5 do 10 kontekstów replikacji (czyli puli VTL) w celu zwiększenia wydajności.
   10. Upewnij się, że określone podzespoły są zgodne z VTL.

2. Podzespoły VTL

   1. Inicjatory:
      1. Wymagane jest, aby port inicjatora FC był dedykowany tylko dla urządzeń Data Domain VTL.
      2. Tylko inicjatory, które muszą komunikować się z określonym zestawem portów docelowych VTL w systemie Data Domain, powinny znajdować się w tej samej strefie co system Data Domain.
      3. Utwórz użyteczny alias dla każdego umieszczanego w strefie inicjatora i połącz się z systemem Data Domain, najlepiej zawierając w nazwie aliasu nazwę hosta i port. 
      4. Używaj tylko podziału na strefy jeden do jednego; utwórz strefy na przełączniku Fibre Channel składające się tylko z jednego inicjatora i jednego obiektu docelowego na strefę. 
   2. Gniazda: 
   • Liczba gniazd lub dysków, którymi powinna dysponować biblioteka, zależy od liczby uruchomionych jednocześnie strumieni tworzenia kopii zapasowych i przywracania. Liczba dysków jest również ograniczona przez konfigurację i ogólne limity wydajności danego systemu Data Domain. Liczba gniazd jest zazwyczaj zależy od liczby taśm używanych w cyklu zasad przechowywania.

   3. Punkty dostępu do kaset:

      • Zapoznaj się z dokumentacją integracji systemu Data Domain dla konkretnej aplikacji do tworzenia kopii zapasowych, aby określić, czy punkty dostępu do kaset (CAP) muszą być emulowane w przypadku konkretnego środowiska.

   4. Zmieniacz:

      • W każdym VTL może być tylko jeden zmieniacz.
      • Często model zmieniacza, który należy wybrać, zależy od konkretnej konfiguracji:
        • Podczas korzystania z oprogramowania Symantec Backup użyj emulacji biblioteki RESTORER-L180
        • Korzystanie z emulacji biblioteki TS3500 podczas korzystania z platformy IBM System i
        • Emulacji biblioteki TS3500 można również używać podczas korzystania z programu TeraSAM 6.2 na platformach AIX 6.1 i AIX 5.3.
        • Większość innych instalacji powinna korzystać z emulacji biblioteki L180 (innej niż Symantec, innej niż IBM System i)

   5. Dysk taśmowy

      1. Funkcja auto-offline:  Jeśli taśma jest załadowana, dysk jest w trybie online. W tym stanie zmieniacz nie może przenieść taśmy z dysku bez uprzedniego rozładowania taśmy. Jeśli jednak włączona jest funkcja Auto-Offline, dochodzi do niejawnego wyładowania dysku, dzięki czemu taśma może zostać przeniesiona z dysku, nawet jeśli polecenie Unload nie zostało wydane przez aplikację. To ustawienie może być przydatne w przypadku niektórych aplikacji i jest globalne w całej usłudze VTL (jedno ustawienie dla wszystkich dysków).
      2. Funkcja auto-eject:  Jeśli taśma zostanie przeniesiona z dysku lub gniazda do CAP, trafia bezpośrednio do sejfu. To ustawienie może być przydatne dla tych aplikacji, które sprawdzają, czy taśmy zostały usunięte z CAP. Operacja „wysuwania” biblioteki zakończy się niepowodzeniem, jeśli taśmy nadal znajdują się w CAP po pewnym czasie opóźnienia. Funkcja auto-eject sprawia, że aplikacje te są szczęśliwe, ponieważ taśmy natychmiast znikają z CAP. To ustawienie jest również globalne w usłudze VTL (jedno ustawienie dla wszystkich dysków)
      3. Najlepiej jest używać tylko jednego typu dysku taśmowego w bibliotece.

   6. Docelowe karty HBA

      1. Rozważ rozłożenie obciążenia tworzeniem kopii zapasowych na wiele portów FC w systemie Data Domain, aby uniknąć wąskich gardeł na jednym porcie. 
      2. Sprawdź szybkość każdego portu FC przełącznika, aby upewnić się, że port jest skonfigurowany pod kątem żądanej szybkości.
      3. Ustaw dla portów dodatkowych wartość „none”, chyba że inna wartość jest wyraźnie konieczna dla danej konfiguracji.
      4. Konfiguracja sterownika systemu operacyjnego serwera na potrzeby trwałego wiązania jednostek LUN. Pozwala to uniknąć sytuacji, w których z powodu zmian obiektu docelowego konieczne jest ponowne skonfigurowanie oprogramowania do tworzenia kopii zapasowych lub systemu operacyjnego. 

• Operacje VTL

  1. Gniazda: Utwórz wystarczającą liczbę gniazd, aby pomieścić liczbę utworzonych taśm. Utworzenie kilku dodatkowych gniazd nie stanowi problemu, jeśli nie jest to zbyt duża liczba.
  2. CAP
  3. Taśmy
     1. Utwórz tylko tyle taśm, ile potrzeba, aby spełnić wymagania dotyczące tworzenia kopii zapasowych. Początkowa liczba taśm jest mniejsza niż dwukrotność miejsca dostępnego na dysku urządzenia przywracającego. Utworzenie zbyt wielu taśm wirtualnych może spowodować powstanie scenariusza, w którym system Data Domain może się przedwcześnie zapełnić i spowodować nieoczekiwaną awarię systemu. W miarę udostępniania globalnych statystyk kompresji można stopniowo dodawać kolejne taśmy. 
     2. Jeśli system jest zapełniony w 100%, należy usunąć wszystkie puste taśmy, które mogą znajdować się w systemie, a następnie usunąć wystarczającą ilość danych, aby pojemność systemu spadła poniżej 80%. Aby uniknąć tego czasochłonnego zadania i zapobiec wystąpieniu zdarzenia zapełnienia systemu.
     3. W systemie docelowym replikacji nigdy nie odczytuj danych z taśmy, która jest replikowana.
     4. Zawsze używaj unikatowych kodów kreskowych taśm, nawet w różnych pulach.
     5. Należy zawsze używać tego samego sufiksu (rozmiaru) taśmy we wszystkich pulach. Jeśli z jakiegoś powodu konieczne jest użycie innego sufiksu, należy zachować ten sam sufiks co najmniej w puli.
     6. Optymalny rozmiar taśm zależy od wielu czynników, w tym od konkretnego używanego BA i charakterystyki danych, których kopia zapasowa jest tworzona. Ogólnie rzecz biorąc, lepiej jest używać większej liczby mniejszych taśm niż mniejszej liczby dużych taśm, aby kontrolować wykorzystanie dysku i zapobiec zapełnieniu systemu.
     7. W przypadku systemu TeraSAM zaleca się użycie mniejszych taśm (tj. 30-50G), aby możliwe było szybsze odzyskanie miejsca.

  4. Aplikacje do tworzenia kopii zapasowych

     1. Upewnij się, że używasz największego optymalnego rozmiaru bloku dla BA, aby uzyskać maksymalną wydajność podczas pracy z systemem Data Domain. Optymalna liczba zależy od wielu czynników, takich jak szybkość dysku, pamięć podręczna systemu operacyjnego i oprogramowanie do tworzenia kopii zapasowych. Zapoznaj się z zaleceniami dostawcy i przewodnikami dotyczącymi integracji.
     2. Ogólnie rzecz biorąc, rozmiar bloku taśmowego, który jest wielokrotnością 64K, zapewnia lepszą wydajność, ale należy zapoznać się z najlepszymi praktykami lub przewodnikami dotyczącymi integracji dla konkretnego oprogramowania (łącza znajdują się poniżej). W przypadku uzyskiwania dostępu do urządzenia Data Domain za pomocą wielu serwerów kopii zapasowych należy użyć największego rozmiaru bloku dostępnego dla wszystkich serwerów w środowisku (zwłaszcza w heterogenicznym środowisku systemu operacyjnego).

• Grupy dostępu

  1. Numer urządzeń w każdej dyskretnej grupie dostępu VTL powinien zaczynać się od LUN 0.
  2. Najlepiej unikać zmiany konfiguracji grupy dostępu VTL, gdy system Data Domain jest mocno obciążony.
  3. Zaleca się, aby na każdą grupę dostępu przypadał dokładnie jeden inicjator.

• Statystyka

  1. W przypadku korzystania ze statystyk pamięci podręcznej znaczników plików VTL resetowanie statystyk należy wykonać przed załadowaniem taśm do dysków. Jeśli resetowanie statystyk jest wykonywane po załadowaniu taśm i uzyskaniu dostępu do nich w dyskach taśmowych, polecenie vtl show detailed-stats może wprowadzać w błąd. W raporcie może być wyświetlana liczba „wolnych” jako większa niż liczba „alokacji”, co jest nieoczekiwane, ale nieszkodliwe w tym przypadku. Jest to spowodowane resetowaniem statystyk dysków podczas ich używania; resetowanie statystyk nie jest operacją atomową.
  2. Najlepszą praktyką ogólną jest zresetowanie statystyk przed załadowaniem taśm do dysków.